dood spoor
soms zitten we
in een denderende trein
op een dood spoor
waar leidt het heen
er is geen eindstation
geen weg meer terug
je nadert de grens
van nietszeggende woorden
die je vasthouden
je niet kunt begrijpen
dood spoor...
je bent even abuis
je wilt terug
je wilt naar huis
in een denderende trein
op een dood spoor
waar leidt het heen
er is geen eindstation
geen weg meer terug
je nadert de grens
van nietszeggende woorden
die je vasthouden
je niet kunt begrijpen
dood spoor...
je bent even abuis
je wilt terug
je wilt naar huis
Reacties op dit gedicht
| carolien van alphen: | Zaterdag, mei 19, 2001 19:10 |
| Ja, soms voelt het leven ook als een dood spoor... en als je het eindstation niet ziet, kan het soms een lange weg zijn! Mooi omschreven! | |
| black flower: | Dinsdag, februari 13, 2001 16:39 |
| ja Peter, daar heb je zeker gelijk in... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Peter Kralt | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||