Druppelvangers
Iets groots – tenminste zo lijkt het –
dreigt, groeit, leeft langs de
randen van een schaduwzone.
Sommigen ruiken het, gevoel van
wrijving, trilling – donkere handen
reeds tot vuisten gebundeld – dan
een schot in de tijd, kristalhelderheid
vult een leegte, jagend en zo windklaps…
Enkel de stille getuigen roeren zich
met genoegen in het geweld. Een hoekje
gereserveerd, reikhalzend en hongerig.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Maandag, juni 02, 2003 23:58 |
| iets moois, tenminste zo lijkt het als het nog wat naglinstert in het zonlicht ... heerlijk gedicht ! Sheena |
|
| charly: | Maandag, juni 02, 2003 13:29 |
| Wat één woorden-schat heb je daar. Poëzie. | |
| fairy_of_roses: | Maandag, juni 02, 2003 10:33 |
| het enige wat ik nu denk : *wauw* | |
Over dit gedicht
| Auteur: Verdiwan Sonnes | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||