Stil schreeuwend.
Lauwe tranen streelde wangen,
avondwind onvermijdelijk,
de zon staarde luchtig,
de zee wenkte haar zonen,
schreeuwde zeven talen stil,
schuim ving zeezand,
helse zon verminkt de horizon,
de dag, als vloeibaar goud,
een schitterend leugen van de nacht.
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Dinsdag, augustus 02, 2005 10:24 |
| Erg mooi, dit gedicht. Liefs, Marjo. Ps. kwam t toevallig tegen, mijn complimenten voor dit stukje poezie. |
|
| Hugo Serwy: | Donderdag, juni 05, 2003 10:54 |
| Dit emotioneel pareltje raakt elke gevoelige snaar... | |
| xavion: | Dinsdag, juni 03, 2003 19:29 |
| Ik krijg het steeds moeilijker m'n bewondering voor je te verwoorden...dikke kus...mij | |
| karin jansen: | Dinsdag, juni 03, 2003 18:34 |
| wauw ... prachtig gedicht!!!! echt ontzettend mooi! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||