Niemand die het begrijpen kan
Niemand die het probeert…
Het is nog niet zolang geleden
Het doet nog steeds zeer…
Niemand die het doorheeft
Of maar probeert om het te zien…
Dat het nog lang niet over is
De pijn nog niet gestilt…
Rekening wordt er wel mee gehouden
Mensen waarvan je het verwacht, zijn het vergeten…
Soms dan dringt het nogmaals duidelijk tot me door
En laat me zo hard terug vallen in de realiteit…
Word er zo moedeloos van
Je komt niet meer terug…
De wonden zijn zo onvoorstelbaar diep
Ze kunnen niet meer helen, niet helemaal…
Het is een blijvend litteken
In de ziel van mijn hart…
Ze worden keer op keer weer open gereten
Zonder medelijden of begrip…
Het doet nog steeds zoveel pijn als eerst
Nu het verschil dat ik de pijn verdraag…
Mijn hart is verscheurd
Probeert langzaamaan te helen…
Maar de littekens draag ik voor altijd mee
Zullen altijd doorklinken in mijn gedrag…
Men verwacht dat je herstelt
In plaats daarvan vervaagt de tijd…
De wonden slippen halfdicht
Maar de randen blijven openstaan…
Niemand die het ooit zal begrijpen
Niemand die het proberen zal…