Het verleden hongerig, knagend aan de toekomst,
haar tijdloze grenzen overschrijden, doelloos getik,
gedachtes doordraaiend aan haar wijzers,
Windrichtingen blazen doelloos,
west vermenigvuldigd met oost,
brengt storm zonder ophouden.
Een medicijn dat volgens jou verantwoord zou zijn,
liet je even vergeten, groef je graf,
je stierf stil, door vergetenheid.
Hugo Serwy: | Donderdag, juni 05, 2003 10:56 |
Je lijkt wel met een droevig zilver te schrijven... Pure klasse, in elk geval! |
|
Stompie: | Donderdag, juni 05, 2003 10:24 |
Droevig en schurend onder woorden gebracht, dit verlies. Mooie tekst. | |
artemis: | Woensdag, juni 04, 2003 18:45 |
... knuffie meis |
|
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: Iejoor | ||
Gepubliceerd op: 04 juni 2003 | ||
Thema's: |