zielenverdriet
Zielenverdriet,
het onbevatte, zwellende aarde
bolle bomen scheurend uit hun schors
koortsig zonlicht
vage letters stutten het schemerend woord
woorden verliezen de zin en
dronken zinnen wiegen het verlangen
van een dieper onderliggend begrijpen
naar een verhelderend verhaal op een
negatief zelfbeeld
het onbevatte, zwellende aarde
bolle bomen scheurend uit hun schors
koortsig zonlicht
vage letters stutten het schemerend woord
woorden verliezen de zin en
dronken zinnen wiegen het verlangen
van een dieper onderliggend begrijpen
naar een verhelderend verhaal op een
negatief zelfbeeld
Reacties op dit gedicht
| gunther vandenberghe: | Donderdag, maart 01, 2012 14:55 |
| een heel mooie gedicht gunther gr magda | |
| gunther vandenberghe: | Donderdag, maart 01, 2012 14:48 |
| heel mooie | |
| Erna Muermans: | Donderdag, juni 05, 2003 21:37 |
| prachtig verwoord Gunther... zielenverdriet dat zich opstapelt..;dat aanzwelt... barst uit de schors en moet naar buiten anders stikt of barst de mens... Erna |
|
| charly: | Donderdag, juni 05, 2003 19:58 |
| overtuigend geschreven. | |
| Sheena: | Donderdag, juni 05, 2003 19:45 |
| zielenverdriet wat een ander niet ziet, enige remedie, is de genezing van zichzelf, door zichzelf, een mens heeft geen ander nodig om te helen ... liefs, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||