Woorden weerklinken in de nacht
Ik voel me leeg
Alles is uit me gezogen
Ik voel me...
alsof ik door mijn ziel ben bedrogen
Ik kan niet meer spelen
Ik kan niets meer doen
Ik wil slapen en rusten voor altijd
of juist terug naar toen
Ik ben niet meer als voorheen,
maar laat mij zo WEL weer worden
Ik en jij
wij zeggen niet de juiste woorden
Woorden die we willen horen
ze weerklinken alleen door de nacht
Geef me ze, fluister ze me in mijn oor
En laat me weten dat je op me wacht
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, juni 06, 2003 12:49 |
| in de stilte wil je samen komen als je droomde dat je eens al echt verenigd tot elkaar kon raken, wetend dat het kan, wachtend op wat je wist. groetje, hans |
|
| diddo: | Donderdag, juni 05, 2003 23:39 |
| huh ik dacht dat het goedging | |
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||