Wachten
De tijd gaat traag,
minuten lijken uren,
'k zit ermee in mijn maag.
Waarom moet het nu zo lang duren?
Ik kijk naar de telefoon,
onbeweeglijk en stil,
enkel de kiestoon,
het wordt koud en kil.
Het wachten duurt te lang,
ik probeer iets te eten,
maar ben te bang.
Ben je me nu al vergeten?
De tranen komen in mijn ogen,
het staat vast,
hij heeft gelogen,
Waarom vertrouwde ik die gast?
minuten lijken uren,
'k zit ermee in mijn maag.
Waarom moet het nu zo lang duren?
Ik kijk naar de telefoon,
onbeweeglijk en stil,
enkel de kiestoon,
het wordt koud en kil.
Het wachten duurt te lang,
ik probeer iets te eten,
maar ben te bang.
Ben je me nu al vergeten?
De tranen komen in mijn ogen,
het staat vast,
hij heeft gelogen,
Waarom vertrouwde ik die gast?
Reacties op dit gedicht
| Kirsten: | Dinsdag, februari 27, 2001 15:21 |
| Ik vindt het een super mooi gedicht en ik voel er wel wat bij. Groetjes kirsten | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jane Bond | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||