ik- jij (Fr+Nd)
Ma vie est noir,
noir comme la nuit.
Moi, je suis la lune,
mais trop fatigué pour briller.
Vous, vous êtes rouge,
rouge comme une rose,
Vous êtes la soleil,
qui brille tout le temps.
Vous êtes different,
et en même temps si semblable,
Vous êtes si près
et en même temps si loin.
Moi, je t'aime,
mais je suis peur,
parce que chaque fois tu montes,
je me coucherai.
Mijn leven is zwart,
zwart als de nacht.
Ik, ik ben de maan,
maar veel te moe om te schijnen.
Jij, jij bent rood,
rood als een roos.
Jij bent de zon,
die heel de tijd schijnt.
Jij bent anders,
maar tegelijkertijd zo gelijk.
Jij bent dicht,
maar ook zo ver.
Ik, ik zie je graag,
maar ben bang,
want telkens jij opkomt,
zal ik ondergaan.
Reacties op dit gedicht
| Sander Gorissen: | Dinsdag, mei 03, 2005 10:59 |
| Frans is een mooie, maar om onder de knie te krijgen moeilijke taal. Ik wou dat ik dat kon...Ik kon dit wel nog lezen gelukkig. Goed gedaan! | |
| Sjacco: | Maandag, juni 09, 2003 14:54 |
| Nu, dit 'Frans' kan ik ook lezen ;-)... Na je reactie , waarvoor hartelijk dank ...wel... kwam ik bij dit schitterende gedicht... liefs, Sjacco |
|
| promise: | Vrijdag, juni 06, 2003 20:57 |
| heel mooi gedicht, idd mooie vergelijking, maar ook zo mooi in het frans .. xxx |
|
| Snuffel: | Vrijdag, juni 06, 2003 20:46 |
| Prachtig verwoord, mooie vergelijkingen. Een prachtig gedicht. Je hebt gelijk. Soms heb ik ook zo'n gevoel, dat het dichtbij is, maar tegelijkertijd zo veraf. *Snuffel* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cammeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||