Ontbloten.
Ontbloten.
Kaal, mag je nu wel zeggen,
mijn vel van de muren geschraapt,
de mentale zwakkeling die stript
tot op het bot. Maar ‘k hou mijn hoed aan,
om mijn licht te hoeden
voor jouw immense schaduw,
om met een tik op de rand
het leven te groeten,
dat mij niet niet kan interesseren
nu het poedelnaakt aan mijn voeten ligt
te smeken om geleefd te worden.
Dank je, maar, nee dank je.
Doe mij maar een drankje,
of vijf, met wat om het lijf
tegen het herinneren
of het voorzien van de kater.
Reacties op dit gedicht
| free: | Zondag, juni 08, 2003 09:16 |
| charly, charly je overtreft jezelf hier al is het ontegenzeglijk jij... alleen die zin al! 'maar, ik houd mijn hoed aan... een topper!! liefs free |
|
| PeterdB: | Zondag, juni 08, 2003 00:42 |
| Weer zo'n kanjer van een gedicht; petje..uh hoed af Charly! | |
| MayadeBij: | Zaterdag, juni 07, 2003 16:19 |
| Hai 'Lief'! Probeer mijn mail in te komen, zonder succes, dus dat antwoord laat nog even op zich wachten. (enja, chagrijnig, verveeld, negatief, ik was zo vriendelijk je er niet mee lastig te vallen) Heerlijk gedicht weer; kan me er helemaal in vinden, kus, | |
| lani: | Zaterdag, juni 07, 2003 16:13 |
| raken, dat doet charly steeds... dichten met een zekere nonchalance... ik hou er van! x-x-x |
|
| waterval: | Zaterdag, juni 07, 2003 14:56 |
| helemaal sprakeloos omdat het zo aankomt.......zo rakend is..... schitterend verwoord..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: charly | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||