zout water
in het nat van zijn verdriet
vegen lieflijk glimmende tanden
tot strepen van gefrons
en alle geluiden verdrinken
tot een schreeuwend modder
hij tracht als een egel
onder de koplampen van het leven
in zichzelf te vluchten
de pels stijft tot pinnen
in het brandend warme gal
schenk zijn bloemen de nacht
in wiens zwarte zon en stilte
ze kunnen helen tot de ogen
en de mond het krijsen laten
vegen lieflijk glimmende tanden
tot strepen van gefrons
en alle geluiden verdrinken
tot een schreeuwend modder
hij tracht als een egel
onder de koplampen van het leven
in zichzelf te vluchten
de pels stijft tot pinnen
in het brandend warme gal
schenk zijn bloemen de nacht
in wiens zwarte zon en stilte
ze kunnen helen tot de ogen
en de mond het krijsen laten
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Vrijdag, juni 13, 2003 21:59 |
| Een egel met een huid van pinnen. Pijnlijk sterk gedicht! Groeten. |
|
| lani: | Zaterdag, juni 07, 2003 21:16 |
| droef tim... en onmacht die je kent. liefs x-x-x |
|
| Gioi: | Zaterdag, juni 07, 2003 20:45 |
| erg mooi |
|
| bunnie: | Zaterdag, juni 07, 2003 18:41 |
| schitterend gedicht heel mooi geschreven veel liefs bun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||