cirque
Sneeuw
valt uit de poederkwast
vermengt zich met de stal
struikeloefenend
pardoes ik
mijn naam die zich
een rondje
langsheen
canvaswanden galmt
Niet de oeverloze schoenen
noch de dronkemanse neus
ook niet het vilten waterhoedje
of de verplichte bilnaadscheur
het zijn de bloeddoorlopen lippen
tot een grimas vergrijnst
het zijn de brandende tranen
zwartgeblakerd door de pijn
ik aai hem zachtjes op zijn bol
en ik naar
mama verdwijn
valt uit de poederkwast
vermengt zich met de stal
struikeloefenend
pardoes ik
mijn naam die zich
een rondje
langsheen
canvaswanden galmt
Niet de oeverloze schoenen
noch de dronkemanse neus
ook niet het vilten waterhoedje
of de verplichte bilnaadscheur
het zijn de bloeddoorlopen lippen
tot een grimas vergrijnst
het zijn de brandende tranen
zwartgeblakerd door de pijn
ik aai hem zachtjes op zijn bol
en ik naar
mama verdwijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: lorelei meerling | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||