ik hak in mijn lief
mijn hartedief,
het is zijn eigen schuld,
ik heb geen geduld,
hak, daar gaan zijn handen,
die op het dressoir belanden,
en komende tijd gaan dienen als vaas,
en nog is het niet uit met mijn geraas,
hak,hak, daar vallen zijn armen,
die voortaan de muur zullen verwarmen,
parmantig uitstekend aan de muur en dienend als kapstok,
hang ik ze onder de klok,
en de benen van mijn lief,
wat te doen met de benen van mij hartedief,
hak,hak,hak ze eraf,
dit is je straf,
we kunnen de schoorsteen vegen met mijn lief's benen,
of spelen met zijn tenen,
en als laatste gaan zijn edele delen van zijn lijfje af,
en nee, dat is niet laf,
we laten ze opzetten,
en als ze even niet op ons letten,
kunnen we ze gebruiken,
als snorkel bij het duiken...