Onweer spoken
ze komen weer jagen
in loodzwaar grauw
mijn lauwe dagen
in giftig blauw
als de lucht dan kraakt
en kermt en scheurt
onverstaanbaar braakt
tot de ozon fris geurt
dan vind ik genoegen
in huilen de werveling
de vlucht in woelig zwoegen
tot de laatste zindering
tot een malse regenhoos
draalt en strepen maakt
de vermalen rode roos
mijn glazen wanden raakt
als het roestrood gruis
de natte straten bevuilt
het kleffe bloemenpluis
mijn stemming omruilt
dan vind ik genoegen
in huilen de verveling
in dampende kroegen
van mijn geestenkring
in loodzwaar grauw
mijn lauwe dagen
in giftig blauw
als de lucht dan kraakt
en kermt en scheurt
onverstaanbaar braakt
tot de ozon fris geurt
dan vind ik genoegen
in huilen de werveling
de vlucht in woelig zwoegen
tot de laatste zindering
tot een malse regenhoos
draalt en strepen maakt
de vermalen rode roos
mijn glazen wanden raakt
als het roestrood gruis
de natte straten bevuilt
het kleffe bloemenpluis
mijn stemming omruilt
dan vind ik genoegen
in huilen de verveling
in dampende kroegen
van mijn geestenkring
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||