zo zacht en teder in ons drieluik
als perfekt streelt de wind mijn huid
zo zacht en teder in ons drieluik
zonnestralen warmen elke porie
een paradox van versmolten ziel
nodeloos weerbaar tegen liefde
strijdvaardig doolt de verlegenheid
onontkoombaar tegen beter weten in
aardstraling duwt ons tegen elkander
kaarslicht paradeert over de muren
schetst slechts denkbeeldig figuren
gevoelens verstrooit op koude lakens
sterren flonkeren als een wens naar benee
Reacties op dit gedicht
| *vuurvliegje*: | Maandag, juni 09, 2003 19:59 |
| opnieuw een prachtig gedicht... oh wat geniet ik toch van jouw gedichten, zo zacht en teder, het raakt me, steeds opnieuw... xxx vuurvliegje |
|
| Erna Muermans: | Maandag, juni 09, 2003 11:07 |
| wie was die derde rep?? liefs erna |
|
| Laurens Windig: | Maandag, juni 09, 2003 09:48 |
| Machtig! | |
| Iejoor: | Maandag, juni 09, 2003 00:49 |
| Ja hallooo jef weet nu helemaal geen antwoord meer Wie van de twee was verliefd? Dit klinkt als een joker, of een instinker...het wordt m wel moeilijk gemaakt. ;-) |
|
| Diablo: | Maandag, juni 09, 2003 00:35 |
| Wat een liefdesepos, dit is af! Leuke constructie :"Kaarslicht paradeert over de muren" Mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||