zilte tranen, zwarte dood
Zilte tranen,
Kruipen langzaam over het gelaat.
Zilte tranen wasen de diepe wonden schoon.
Wonden onzichtbaar,
Maar toch echt daar.
Zilte tranen, wederom een klein gebaar.
Een teken,
Van onbegrip, angst en pijn.
Zilte tranen...
Zij zullen er voor mij zijn.
Geen zichtbare littekens,
maar van binnen verkleefd.
Geen zuivere gedachte,
Iets zwarts wat in mij leeft.
Kruipen langzaam over het gelaat.
Zilte tranen wasen de diepe wonden schoon.
Wonden onzichtbaar,
Maar toch echt daar.
Zilte tranen, wederom een klein gebaar.
Een teken,
Van onbegrip, angst en pijn.
Zilte tranen...
Zij zullen er voor mij zijn.
Geen zichtbare littekens,
maar van binnen verkleefd.
Geen zuivere gedachte,
Iets zwarts wat in mij leeft.
Reacties op dit gedicht
| woelamesa: | Dinsdag, oktober 16, 2007 16:12 |
| ik snap precies wat je bedoelt.. ik heb er ook binnenin mezelf.. maar door te praten genezen die littekens langzaam.. maar ze zijn zo gevoelig.. en lichtgeraakt.. Veel sterke joh! xxxjes |
|
| girls_kickass: | Zaterdag, november 04, 2006 14:24 |
| pure reality | |
| lovegirl: | Dinsdag, juni 10, 2003 04:24 |
| wel mooi maar een beetje tries sterkte er mee liefs lovegirl. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: laartjem | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||