Eén druppel alcohol
maakt van hem een beest.
Elke dag wacht ik op die lieve,tedere man
die hij nog nooit is geweest.
Voor anderen lijkt het simpel:
"Vluchten maar!"
Maar ik zit gevangen in een cirkel
DAT is nu net zo zwaar...
Met een bang hart wacht ik af
hoe was zijn dag vandaag?
hoor ik deuren slaan,
dan is dat het antwoord op mijn vraag.
Ik haat zijn woorden achter zijn woorden,
niks komt uit zijn hart
Het duwt me echt de diepte in,
het maakt mij zo verward...
(al lees je dit niet, ik hoop dat je ooit eens beseft wat je ons allemaal aandeed/aandoet! Je zal het ooit nog beseffen!...Maar dan is het waarschijnlijk al veel te laat)