Mensen al kruipend naar bergen en dalen,
gekleurde kunstwerken, gevouwde gewaden.
Biddend volk, op een kussen gezet,
oneindige stiltes gevuld met gebed.
Verlangend naar vrede, zinken in rust,
vrijheid voor leven, elk leven bewust.
Het centrum van de aarde, waar vandaan gezien?
dit geloof geloofwaardig, bevat geen misschien.

Het maakt me niet blijer, om mensen te aanschouwen, staand in de rij voor een glimp van hun leider, zo groot overtuigend, hun keuze maakt vrij, groots is hun vertrouwen.

Wat moet ik denken, wat ze doen heeft geen zin, ga er mee door, het zal je niets schenken, er is geen gehoor, je loopt rond in een kring.

Voor duizenden mensen, het einde geen doel, weg zijn hun kansen, verdwenen hun wensen, geleefd op gevoel, stilstaande dansen.

Je moet alles geven, elke dag weer, hoe groot is de pijn, bij het eind van je leven, het doet vast veel zeer, zien wie je Heilige zijn.