Een eenzame ijsprinses
Ze zit daar, eenzaam op haar
Troon van mist en sneeuw
Zoals haar moeder daarvoor
En daarvoor, opnieuw elke eeuw
Haar vader is er niet meer
Om voor haar te zorgen
Hij liet haar geliefd voelen
Geliefd en geborgen
Nu zit ze op haar troon
Met haar ogen neergeslagen
Maar huilen doet ze niet
Ze zal deze last dragen
Elke sterfelijke man die
Durft zich daar te komen
Word gewikt en gewogen
En misschien ook genomen
Anders wordt hij gedood
Door haar trouwe soldaten
Haar onderdanen hebben geleerd
Haar en haar familie te haten
Een man kwam langs, niet wetende
Van deze dodelijke regel
Maar zij nam voor hem
Een nooit geziene maatregel
Ze wilde hem trouwen, maar hij
Werd door haar soldaten gedood met mes
Deze ijskoningin blijft
Een eenzame ijsprinses
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Vrijdag, juni 13, 2003 23:00 |
| I'm feeling pretty damn sunny today! maarre; enge gedachte wel, brrr... | |
| ~Marina~: | Vrijdag, juni 13, 2003 21:29 |
| en zo rollen haar tranen, tot ze vastvriezen aan haar wangen en haar hart dieper verkillen dan de kou kan doen... |
|
| ~*Missy*~: | Vrijdag, juni 13, 2003 19:55 |
| Dit is echt geweldig mooi!! Veel liefs, ~*Missy*~ |
|
| goldie: | Vrijdag, juni 13, 2003 19:15 |
| wauw wat een mooi sprookje je zou er zo een filmpje van maken liefs goldie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||