Weldaad.
Zorgen verwaaiden met het vallen van de morgen,
geur van weldaad rees op uit het groen gras,
de wereld heelt haar wonden met rode liefde,
doch haar gevoelens kleurrijk gemengd,
De rechtbank die snijdende confrontaties aanging,
gesloten, haar vonnissen vergeten, zondes vergeven,
het is nooit te laat, om de klok op te winden,
het nieuw beet te pakken, en te leven.
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Maandag, juni 16, 2003 11:46 |
| alsof je m'n verleden beschrijft... Zo herkenbaar... maar weer prachtig met jouw zeldzame style beschreven... Echt wonderbaarlijk mooi... |
|
| Hugo Serwy: | Zondag, juni 15, 2003 10:52 |
| Weeral een pareltje! Prachtig! Groetjes en heel veel liefs, Hugo. |
|
| Erna Muermans: | Zaterdag, juni 14, 2003 22:36 |
| juist op tijd gered...of anders helemaal opnieuw beginnen mooi verwoord liefs Erna |
|
| heiditje: | Zaterdag, juni 14, 2003 21:17 |
| als van u ooit een gedichtenbundel verschijnt, hol ik naar de krantenwinkel... liefs x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||