je had het niet eens door
dat de rimpels in gordijnen
door je spelen achter
vrouwentongen verschenen
dat je dichtgekleefde
handjesvolle snoepgeur
verspreidde in een straatvol medelijden
dat de tranen die zich stapelden
in elk oog dat jou bekeek
waren voor het veinzen
van je maagdenwitte kleed
dat de hand die je
adoreerde en je door de straten leidde
dezelfde hand was
die jou 's nachts wel eens bezocht
door je spelen achter
vrouwentongen verschenen
dat je dichtgekleefde
handjesvolle snoepgeur
verspreidde in een straatvol medelijden
dat de tranen die zich stapelden
in elk oog dat jou bekeek
waren voor het veinzen
van je maagdenwitte kleed
dat de hand die je
adoreerde en je door de straten leidde
dezelfde hand was
die jou 's nachts wel eens bezocht
Reacties op dit gedicht
| lani: | Maandag, juni 16, 2003 08:28 |
| ... en op een dag schrik je wakker en besef je dat het zo is... adoratie van een kind gaat ver, besef soms al te pijnlijk! liefs x-x-x knap verwoord! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lorelei meerling | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||