gisteren zag ik je nog in de stad
de stad die grote bunker waar je niemand bent
de stad; mijn steun en toeverlaat
veilig voelt het; het gevoel van niks
onpersoonlijk; ongewezen op je fouten
de stad waar jij woont
onze stad

wat ooit liefde was is nu iets anders
jij weet niet wat, ik weet niet wat
hebben we toch nog iets gemeen
we voeren onbenullige gesprekken
geremd door ons verdriet
liefdesliedjes brengen m'n gevoel naar boven
toch lach je naar me op die ene manier
en ik ben nog niet vervangen
hoewel dat normaal zo snel gaat bij jou

zou ik dan toch iets zijn
iets wat je niet vergeten kan
laten we samen verdriet hebben
elkaars verdriet verzachten
leven voor elkaar

samen gaan we door het leven
althans in mijn fantasie
je brengt die ene glimlach op m'n gezicht
en ik de jouwe
zou er dan toch iets zijn?
heeft dit nut gehad voor jou en mij
niemand zal het weten
alleen jij en ik als we delen
in onze fantasie
in onze gedachten
in onze liefde
in ons

daarom zal ik je nooit vergeten
daarom zijn we vrienden
we kunnen niet zonder elkaar
daar moeten we alleen nog achter komen
het is een geheim
voor ons allebei
voor ons
ons