Zand
Het zand loopt zwaar
Zandkorrels vullen mijn schoenen
Maar ik blijf lopen, in de verte daar
Het zand doet mijn voeten pijn
Geen tijd om te stoppen
Daar, daar in de verte is het vast fijn
De korrels schuren
Ik blijf lopen
Maar het lijkt een eeuwigheid te duren
Zandkorrels vullen mijn schoenen
Maar ik blijf lopen, in de verte daar
Het zand doet mijn voeten pijn
Geen tijd om te stoppen
Daar, daar in de verte is het vast fijn
De korrels schuren
Ik blijf lopen
Maar het lijkt een eeuwigheid te duren
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, juni 15, 2003 12:21 |
| lopen met een belofte voor ogen en zand dat je zwaar mee omhoog moet dragen, dit toch gaan wagen. groetje voor onderweg, hans |
|
| greet1002: | Zondag, juni 15, 2003 10:56 |
| Volhouwe zou ik zo zeggen! Je komt er wel, ECHT! xxx Greet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: TDM | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||