Ik was niet genoeg voor je
het voldane gevoel was er niet
verdriet gaf het me
te horen van hoe jij die anderen ziet
al die lege woorden
betekenden die ooit wel iets?
het voelde voor mij als moorden
je vermoorde mijn vertrouwen voor niets
had het gezegd, het was niet nodig
zij waren dus belangrijker
ik had jouw interesse niet, was overbodig
het ging alleen maar om dat gat
en om je gedachten die daarbij waren
heb je mij wel ooit nodig gehad?
mij als persoon, ik die jou in paniek kon bedaren?
als dat zo was, waarom had je hun dan daar
daar in je gedachten, op de speciaalste momenten
je kan gaan huilen of ontkennen, maar het is waar
je hebt het mooie vermoord, net als monumenten
monumenten zijn speciaal, die vermoord je niet
dit ook niet, maar trok jij je daar uberhaupt iets van aan?
het raakt me, en doet me meer dan je dacht, zoals je ziet
hoe zou het zijn als k nog onwetend was, zoals ik daar zou staan
glunderend van liefde, dat speciale gevoel die niemand me geven kon
jij gaf mij een gevoel waardoor ik wilde leven
nog nooit had ik dat gevoel, en nu snap ik waarom
ik ben het niet waard, niet waard om die liefde aan te geven.
het is ok, ik kan niet bij je weg gaan
ik geef teveel om je, en heb nu liefde leren kennen.
ik hou wel van jou, en misschien gaat me dat in de weg staan
ik weet niet meer wat ik wil, maar ik kan het niet ontkennen
ik kan niet ontkennen dat ik van je hou
ik heb zo'n pijn, maar ik blijf bij je
meer pijn zal ik nog wel leren kennen, al zet je me in de kou
verlaten zal ik je niet, zolang jij maar blijft bij me