Angst

Angst… onzichtbare muren van mijn gevangenis.
Waar ik soms heel even nog de sleutel van mis.
Deze angst deed me naar een vrij leven verlangen.
Zonder pijn en los van wat anderen van me verlangen

Angst… mijn vijand of toch ook mijn bondgenoot
Die me kan leren in mijn strijd met de ‘egodood’?
Die als een spiegel me toont wat ook nog in me leeft?
Waarom dan vluchten als deze angst ook vruchten geeft?

Angst…je hebt mijn ‘doen en laten’ zo lang gekleurd
Dat ik meende dat ik door ieder werd (af)gekeurd
En hoe kan ik, afhankelijk van andermans mening of beeld
Zuiver horen en zien hoe Hij in mij mijn ‘wonden’ heelt?

Angst…jou ken ik nu als geen ander me kent
Je hebt je zo openlijk je aan mij bekent
Je was groter dan ik dacht en schonk me onmacht
Nu ben je ont-dekt en ontkracht; het is nu mijn Hart dat lacht!



liberty