De aarde verzorgt mijn wonden
in het diepste van je hart
's avonds wanneer het schemer
op het water rust,ontpop ik mij als verf
om op het puntje van je penseel te belanden
waar je zulke mooie schilderijen meemaakt
Je streelde dompelde mij in lichtbruin
gaf een likje groen en maakte het
mooiste landschap wat men ooit zag
De aarde verzorgt mijn wonden
op de straattegels las ik je naam
zo mooi, zo mooi was jij
dat het leek of je in goud was gelakt
Je liefde,je mooie lach ze spraken woorden
woorden die als een echo van romantiek
tussen de bomen weerklonk
De aarde verzorgt mijn wonden
tranen van vreugde,vermengde zich met de mijne
mooi was je,ja mooi was je
je was als een vlinder wat de nectar uit een bloem opzoog
Je lach,je liefde wou ik bewaren
als een instrument bespelen,net zo lang
totdat het tijd werd om de deuren
van het schilderij te openen
En samen met jouw over het bospad
te lopen,om nog eenmaal
het aanblik van de sterren te zien
| free: | Donderdag, juni 19, 2003 13:00 |
| hier spreekt de romanticus....;) liefs free |
|
| waterval: | Donderdag, juni 19, 2003 01:29 |
| ;-))))...Roxette zei het ook al.....(merkte ik net, hahaha)... | |
| waterval: | Donderdag, juni 19, 2003 01:28 |
| héél mooi en romantisch.... | |
| Carama Chad: | Donderdag, juni 19, 2003 00:40 |
| Hoe vaak zeg ik niet tegen mezelf, Joor de sterren waken [a] eens zo krachtig als je samen die kracht voelt... 'k droom er van weg ;-) ^__^ |
|
| Roxette: | Donderdag, juni 19, 2003 00:39 |
| Romantisch mooi.... Liefs Rox |
|
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||