Hier ben ik dan ik voel me nog steeds eensaam een alleen,

ik wil niemand meer nodig hebben ik wil er door heen.

Als iemand dicht bij mij wil komen schrop ik hem kilometers ver,

ik weet niet waarom ik denk dat ik bang ben voor de pijn die er van kan komen.

Als ik iets voor iemand ga voelen dan weet ik hoe ik ben,

ik ga er dan voor met alles wat ik heb zo veel gevoel dat kan niet eens beschreven worden met een pen.

Ik ben bang voor andere dingen dan dat wij hadden,

bang voor link punten naar jou.

Nog steeds denk ik aan toen ons huisje ons hondje onze liefde,

en dan denk ik aan de pijn van verraad en verdriet.

Ik wil verder met mijn leven maar ik blijf terug vallen naar toen die tijd , het is die tijd die ik zo benijd.

Samen waren we nog geen 2 jaar ,

maar het lijkt mijn hele leven ik weet niet hoe ik dat verklaar.

Ik ben zo gesloten nu en verlang naar geluk en plezier,

ik weet alleen nog niet hoe en op welke manier.

Ik heb mensen zat om me heen die er voor me zijn ,

alleen wou ik dat ik zal alleen dacht dat is fijn.

Ik vecht door elke dag tot ik weer gelukkig wezen mag.