Samen
In tuinen waar
onkruid
verwildert woedt
vallen tranen
op glazig gras
In het beslapen
laken kruipen
kreuken, barsten
van
bitter afscheid
Na twaalf jaar samen...,
droom ik haar
in dagen om
s'avonds terug
thuis te zijn...
In elke avondgloed
voelt het goed
wanneer ik
haar telkens
opnieuw ontmoet...
onkruid
verwildert woedt
vallen tranen
op glazig gras
In het beslapen
laken kruipen
kreuken, barsten
van
bitter afscheid
Na twaalf jaar samen...,
droom ik haar
in dagen om
s'avonds terug
thuis te zijn...
In elke avondgloed
voelt het goed
wanneer ik
haar telkens
opnieuw ontmoet...
Reacties op dit gedicht
| lani: | Zaterdag, juni 21, 2003 06:23 |
| ... zucht... mooi x-x-x |
|
| free: | Vrijdag, juni 20, 2003 07:47 |
| dat is houden van.... liefs free |
|
| waterval: | Vrijdag, juni 20, 2003 00:00 |
| de droom......een plaats waar geen tranen nodig zijn...... héél erg mooi....... |
|
| Sheena: | Donderdag, juni 19, 2003 23:26 |
| *zucht* .... voelt heel eenzaam, maar toch, in gedachten gaat ze nimmer weg, tenminste dat is wat ik lees. Sheen |
|
| charly: | Donderdag, juni 19, 2003 22:29 |
| Bitterzoet, zoals het 't samenzijn, of 't alleenzijn, betaamt. Een gulden middenweg misschien. (op bergtoppen hoeft een mens overigens niet op z'n tippen te gaan staan) Graag gelezen. |
|
| Mutzzzzzzz: | Donderdag, juni 19, 2003 18:26 |
| Mooi ... | |
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||