Mengpallet
Als de liefde en de dood straks in mij als eb en vloed gedijen,
schater ik bij het uitstrooien
en zal ik huilen bij het vrijen.
Ik zal ook verstijven van de kou
en naakt druk ik mijn wang in jouw hand,
begraaf mijn schaamte in een glimlach
en bungel mijn blauwe plekken
na het knielen over de rand.
Je stille ogen als je slaapt,
mijn berouw voor het bedrog van de tijd.
Liefde is niet wat het lijk verlaat,
doodse stiltes heb ik na het houden van
met bevende handen opgeraapt.
schater ik bij het uitstrooien
en zal ik huilen bij het vrijen.
Ik zal ook verstijven van de kou
en naakt druk ik mijn wang in jouw hand,
begraaf mijn schaamte in een glimlach
en bungel mijn blauwe plekken
na het knielen over de rand.
Je stille ogen als je slaapt,
mijn berouw voor het bedrog van de tijd.
Liefde is niet wat het lijk verlaat,
doodse stiltes heb ik na het houden van
met bevende handen opgeraapt.
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Donderdag, juli 03, 2003 14:19 |
| De grote dood en de kleine dood (in het liefdesspel) liggen verstrengeld, hier. Prachtig, die laatste twee regels. Met Art eens. |
|
| Art: | Zaterdag, juni 21, 2003 10:06 |
| Het is gewoon magistraal... ik vind dat je dat heel mooi hebt neer gepent | |
| Art: | Zaterdag, juni 21, 2003 10:06 |
| Ik hou er van als er dichters met niveau op de site zitten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Contessa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||