pijn met leven!
Leven....
Waarom is het mij gegeven?
Om mij de pijn te laten voelen?
Dat kan ik niet aan.
Zo kan ik niet op deze aarde staan.
Ik was GROOT de wereld in gestapt.
Ik word klein de wereld uit getrapt.
Het enige wat ik moet doen, is stoppen met ademen.
Want dood ben ik al.
Maar gevoel heb ik nog.
Dat is niet eerlijk!
Toch?
Waarom is het mij gegeven?
Om mij de pijn te laten voelen?
Dat kan ik niet aan.
Zo kan ik niet op deze aarde staan.
Ik was GROOT de wereld in gestapt.
Ik word klein de wereld uit getrapt.
Het enige wat ik moet doen, is stoppen met ademen.
Want dood ben ik al.
Maar gevoel heb ik nog.
Dat is niet eerlijk!
Toch?
Reacties op dit gedicht
| evitjuh: | Dinsdag, juni 24, 2003 17:18 |
| ja dit heeft mij een brok in de keel 'k heb me ooit hetzelfde gevoeld moet je weten... ik kan alleen maar zeggen: geef niet op, ooit zullen er terug sterren verschijnen in je leven en verschijnt er terug een lach op je gezicht Geloof me vrij Daarbij: mooi geschreven xxx evi |
|
| Doodroosje: | Vrijdag, juni 20, 2003 13:29 |
| O... Meiz toch... Ik begrijp je... En dat dat in je omgaat... Maar je moet sterk bliven... Ja hebt vrienden :) Bij deze is dat ook uw eerste reactie! *trots* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rooozaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||