Engel op aarde
Als een engel op aarde,
zo voel ik mij.
Zweverig zweef ik.
Laat me leiden,
en lijd niet meer.
Onder wat is geweest,
en niet meer is.
Nieuwe dingen die komen.
Het verleden blijft achter,
als voltooid verleden tijd.
Langzaam zweef ik
naar het onbekende,
waar ik steeds bekender mee word.
Iets trekt mij langzaam.
Langzaam groei ik.
Ik groei, ik leef.
En toch voelt het...
alsof ik zweef.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunnyka | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||