Verwijzende blik van onschuld
Verwijzende blik van onschuld
Je ogen zoeken horizon
Speuren licht aan de hemel
Onbevonden grenzen als tijd
De klok is je ontslopen
Je lichaam zindert krampachtig
Bij de ontdekking dood te zijn
De kist des levens om je heen
Het lot als moordenaar wijzend
Een verwijzende blik van onschuld
Wie heeft je hierin gestoken ?
Bedrogen woorden klinken
Vaarwel onwetend mens
Reacties op dit gedicht
