Hersenschimmen

Je begint alles
te vergeten
elke dag
een beetje
steeds opnieuw
vraag je hetzelfde

Je kan zo niet leven
maar je wilt
niet zien
dat je vergeet

Je blijft ontkennen
steeds vaker
zeg je
dat was ik even vergeten

Ik zie de strijd
die je elke dag voert
ik kan het niet verdragen
om te zien
hoe dementie
nu je leven bepaalt

Wat kan ik
nog meer doen
dan je steeds
te zeggen
wat je vergeet

Wat moet ik doen
wie kan mij vertellen
of dit de juiste weg is
die ik bewandel

Ik wil je
laten zien
dat je de liefste oma
van de wereld bent
Maar wie weet
of ze het ziet en het niet vergeet........

14-2-2001

Geschreven door

~golfje~

Reacties op dit gedicht

~golfje~ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Robski:	Zondag, februari 18, 2001 20:30
Dementie is vreselijk... misschien niet voor degene die het heeft - die realiseert het zich misschien niet eens - maar voor de omstanders is het best slopend... Mijn vader is op 48 jarige leeftijd overleden aan een zeldzame variant.. Syndroom van Pieck.. Ook een snel inzettende vorm van dementie die al van jongs af aan aanwezig is maar zich opeens vanuit sluimerstand doorzet en helaas niet te verhelpen is... :( Veel sterkte met je oma.. wil je erover mailen.. kan altijd... :) G

Renate :	Donderdag, februari 15, 2001 22:46
ontzettend mooi beschreven, dementie is moeilijk mee om te gaan, net wat firebolt zegt, wat kun je nog meer doen? doe wat jou het beste lijkt, sterkte!

Firebolt:	Donderdag, februari 15, 2001 13:30
Lieve Ingrid.... kan je nog meer doen..??

Over dit gedicht

Auteur: ~golfje~
Gecontroleerd door: Carama
Gepubliceerd op: 15 februari 2001
Thema's: [IK] [Oma's]