Inspiratieloos,
Geen gedachte wat ik schrijven zou,
Als ik m'n pen opraap,
Weet ik niet meer wat ik zeggen wou.
Ik zoek de woorden om te vertellen
Wat ik nooit eerder heb gevreesd,
Maar de taal lijkt met te ontsnappen,
Dit gevoel is er nooit eerder geweest.
Daarom moet ik vragen,
Is mijn vrees terecht?
Een sluimerende gedachte
"Ik heb alles al gezegd"
In tachtig eerdere schrijfsels
Steeds een zelfde ondertoon
Maar nooit zonder woorden
Dit gevoel is ongewoon.
Zonder inspiratie
Ben ik nu achtergelaten
Met plotse weemoed overvallen,
Heeft de wereld mij verlaten?
Nu denk ik terug
Aan de dagen van weleer
Met slechts deze wens:
"Inspiratie, keer naar mij weer"