om maar verder te leven,

het negeren wat onmisbaar is

maar je mist pas iets, als het relevant is

de zoomlens kan niet ontdekken wat ik fout heb gedaan,

goed heb gedaan, onderdanig aan de poort

waar Petrus mij keurt, als hel niet is gelogen

beken ik mijn zonden, straf ik mijn straffen

en bovenal toon ik mij klein,

beledigende onschuld kan men het noemen, als hemel niet is gelogen

je kust de bloemen, proeft de bittere angst

en weet dat je weg moet, vluchten moet

maar de bloemen bleven steken, klauwend met kracht

om niet verlaten te worden, geplukt te worden

te weinig volzinnen bereiken mijn oor

de vele haperingen maken het niet filosofisch genoeg, niet leesbaar genoeg

maar waarom zou een mens letten of taal en liefde?

als jij daar staat, met een bos rozen