Een cirkel
Doorheen het leven dat ze leidt
Als een kleine lieve gekke meid
Zit er diep vanbinnen in haar hartje
Een tikkeltje verdriet
Soms als het verdriet haar hartje overmeestert
Wat meestal te wijten is aan de gebeurtenissen van de afgelopen dagen
Barst ze uit in tranen
En weent ze
Ze weent totdat
Totdat het verdriet terug verandert ik een klein hoopje
'Een tikkeltje'
En dat tikkeltje wordt dan weer groter
En weer kleiner
En weer groter
En hopelijk snel weer kleiner
Zo komen we terecht in een cirkel
Een cirkel uit het leven van een kleine lieve gekke meid
Reacties op dit gedicht
| joni heylens: | Dinsdag, juli 01, 2003 16:12 |
| alweer eens met m'n drie voorgangers, mooi gedicht trouwens! Joniken |
|
| Carline: | Zondag, juni 22, 2003 16:06 |
| Hmhm..Ben het eens met Greet en Julie! Alweer gedicht met stijl...Ik kijk al uit naar de volgende! Die vicieuze cirkel is wel te doorboren hoor...Alleen moet een mens de kracht en moed vinden hé... liefs, Carline |
|
| *Julie*: | Zondag, juni 22, 2003 14:18 |
| Greet heeft gelijk, ma kijk eens buiten: DE ZON SCHIJNT!!!! Liefs, Julie -xxx- ps:: heel mooi gedicht! |
|
| greet1002: | Zondag, juni 22, 2003 12:42 |
| Na regen komt zonneschijn, na zonneschijn echter ook regen Dat is de vicieuze cirkel xxx Greet |
|
