eindeloos geschreeuw
in elkaar gedoken in bed
hou je de foto van je vriend tegen je aan
met de hoop dat hij je red
van het eindeloze geschreeuw
traan voor traan vallen neer
in jezelf schreeuw je naar een mes
het geschreeuw doet aan je oren en je geest pijn,steeds meer
je werkt jezelf in de stres
je wilt je leven niet aan de dood schenken
want door je vriend was je je wel gaan bedenken
pak je een schaar en kras je in je been
en denkt ouders gaat heen!
maar 24 minuten lang
je was zo bang
dat het je hele leven in je blijft
hou je de foto van je vriend tegen je aan
met de hoop dat hij je red
van het eindeloze geschreeuw
traan voor traan vallen neer
in jezelf schreeuw je naar een mes
het geschreeuw doet aan je oren en je geest pijn,steeds meer
je werkt jezelf in de stres
je wilt je leven niet aan de dood schenken
want door je vriend was je je wel gaan bedenken
pak je een schaar en kras je in je been
en denkt ouders gaat heen!
maar 24 minuten lang
je was zo bang
dat het je hele leven in je blijft
Reacties op dit gedicht
| ~siRa~: | Maandag, juni 23, 2003 14:19 |
| shit man, wat mooi... ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen en kippenvel van! knuffel.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (sp)tamara(sp) | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||