ik smeek, ik huil
maar ik heb verloren jouw liefde
kwijtgeraakt in het wel en wee van mijzelf
ik zal me proberen te zoeken, tevergeefs in je hart
je was te waar voor mij om mooi te zijn,
te breekbaar om daadwerkelijk te breken
verdwijnen kan ook, uit je eigen hart
wanneer het verdriet in het meisje is
dan komen de wolven van spijt
mijn zwart wordt nooit meer het hoogblond
van mijn haren in hoogtijdagen
mijn ogen zullen poelen blijven
waar hoop is verdronken
ik mijmer, ik huil
maar ik heb verloren jouw liefde
| victor ruhlmann: | Donderdag, juni 26, 2003 22:17 |
| Tragisch maar wondermooi. | |
| charly: | Maandag, juni 23, 2003 16:56 |
| Pff, wat vrolijkheid zou ons geen kwaad kunnen. Maar alleszins weer knap geschreven. En wat Sheen schrijft over haar, blijkt ook in mijn geval te kloppen. Kus. |
|
| Black Feather: | Maandag, juni 23, 2003 16:49 |
| Erg mooi geschreven... Veel sterkte met het verwerken van je verdriet! Liefs, |
|
| Sheena: | Maandag, juni 23, 2003 11:50 |
| wist je dat, als een vrouw haar geliefde verliest, het vaak een logisch gevolg is, dat haar haar opeens totaal anders moet ... zal wel een soort oerinstinct zijn ??? ;-) Jammer genoeg mis ik dat gen, of ik verlies nooit liefdes dat kan ook, ik blijf saai melkboerenhondenbruin houden hahaha, met als enige uitstapping zo af en toe een vlam rood, maar ik hou hoop :P ff alle gekheid op een stokkie, ik heb dit heel aandachtig en graag gelezen. Sheen |
|
| Auteur: aseos | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||