Zo'n moment...
heel rustig,
schiet even het leven
weer eens bij me voorbij,
wat is dat toch met die dagen,
dat je je wat meer loopt
af te vragen...
dat je stil staat,
hoe je door het leven gaat,
hoe teleurstelling en geluk
je vormen, en maken tot 1 stuk...
hoe je zal worden gekneed,
hoe je wilt staan int leven,
welke keuze's te mogen nemen,
die door boven worden gegeven...
de vrijheid
van het mogen ontplooien,
het verleggen van eigen grens,
doen beseffen, op zo'n moment
wat zijn we hier eigenlijk
gezegend als mens...
Reacties op dit gedicht
| margot: | Dinsdag, juni 24, 2003 23:29 |
| bij mij gaat deze momenteel héél diep... knap!!!!!! liefs,margot |
|
| green eyes !: | Maandag, juni 23, 2003 16:24 |
| het leven is zo slecht nog niet hoor, mooi van je, liefs Marina ;)) |
|
| Kaatje: | Maandag, juni 23, 2003 16:13 |
| Mooi! Ik ken dat wel, die overpeinzingen. Carpe Diem! xxx Kaatje :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: escargo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||