Paranoia

Ik hoor stemmen in de kamer
Gerommel in de keuken
Het verplaatst zich naar de gang

Ik hoor voetstappen
Iemand komt de trap op
Het duurt oneindig lang

Ik hoor het ademen naast me
Waar niemand staat
Het maakt me bang

Het zweet staat op mijn voorhoofd
Alles wat mij geborgenheid gaf
Boezemt me nu angst in

Nu ook overdag
Al een tijdje is het aan de gang
Het word steeds heftiger

Mijn handen trillen haast constant
Mijn ogen wijd-open gesperd
Met mijn rug tegen de muur

Alle deuren moeten dicht, handen wassen
Het worden rituelen
Altijd, na elke handeling

Zelfs het zwart waarin ik me kleed
Geeft me niet de moed
Om de strijd aan te gaan

Buiten is er niks aan de hand
Maar binnen, opgesloten… gekooid
Je kan geen kant op

De angst overvalt me gewoon
Handen trillen alsof ik Parkenson heb
Het koude zweet plakt op mijn lijf

Wat is het toch dat me zo bang maakt
Is het ikzelf? Ben ik de geen voor wie ik bang ben?
Maar waarom? Wat heeft er toe doen leiden dat dit gebeurd

Voorheen was er nooit wat aan de hand
Maar nu door jou eigelijk…
Jij doet het ook, alleen voor iets anders, je maakt me bang

Zou dat het zijn?
Of moet ik bij mezelf blijven?
Zoeken wat de oorzaak is?

Kun jij het me niet zeggen?