Ik loop recht vooruit
Kijk alsof ik alles aankan
Sommige mensen deinzen achteruit
Anderen maakt het niet bang
Ik hoor ze tegen mijn rug schelden
Alle ogen zijn op mij gericht
Weer een van die ‘populaire helden’
Ik zou van alles willen doen en zeggen
Maar klap dicht
Jij zou je omdraaien
Hem onverwachts slaan
Vervolgens zou ik hem zo hard neermaaien
Dat ie moeite moest doen om op te staan
Maar ik doe niks, sta daar maar stil
Ik hoor mijn hart kloppen
En voel dat ik tril
Het wil maar niet stoppen
Ik loop door
Kalm, maar toch ben ik geraakt
Ik heb iedereen allang goed bekeken
Ze zijn nep, allemaal gewoon gemaakt
Normaal zou ik er geen aandacht aan besteden
Maar nu zie ik: ze zijn allemaal samen, bij elkaar
En zomaar, zonder reden
Word ik bang en ren ik terug
Naar buiten, snel weg hier
Ik spring op mijn fiets
Hoe kan dat nou
Ik voel me zo alleen
Zonder jou
Ben ik niets