Nachtelijke jacht...

Als een panter in een nachtelijke jacht,
sluipend met een glanzend zwarte vacht.
De wereld is blauwig nog vaag verlicht,
het maanlicht geeft enkel nog wat zicht.
De spanning verhoogt als een voltage,
de onzichtbaarheid ook door de camouflage...
Sindskort ontsnapt uit de kooi, het gevang,
hij leert het nooit, verslindt wederom zijn prooi, besmet met een onbedwingbare drang...
Ooit was ik de vrijheid zo verloren,
zelfs voor een lange duur,
Ondanks ik op blaren heb gezeten,
speel ik in het heden nog steeds met vuur,
mijn leven kent dan ook weinig saai of sleur,
het blijft vol spanning en avontuur...
Hoe hard het ook dicht sloeg die stalen deur en ookal duurde een minuut toen een uur...
Wat in mijn bloed zit zal nooit vergaan...
Ik kan het niet helpen, zoals als die panter,
het is een instinctief bestaan...

Geschreven door

xavion

Reacties op dit gedicht

xavion vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Herfstkind:	Vrijdag, juni 27, 2003 17:59
Ik wil zoveel zeggen...

Black Feather:	Donderdag, juni 26, 2003 19:57
...sprakeloos Don't let someone steal your freemdom! Beautiful poem! Much love, martine Panters zijn trouwens mooi! Jij ook:))

Green Tea:	Donderdag, juni 26, 2003 09:30
Prachtig!En herkenbaar. Blijf zoals de panter... Liefs , Green Tea.

Over dit gedicht

Auteur: xavion
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 26 juni 2003
Thema's: [Ironie] [Leven] [IK]