91 jaar
Als ik binnenkom
eet zij met de groep
een bordje erwtensoep
net als iedere andere dag
Ze kijkt me aan
haar hand die beeft
de hand die ze geeft
heeft al veel handen gegeven
Ze weet niet meer mijn naam
het heden is gaan vervagen
van de geschiedenis krijg ik verslagen
ze raakt niet uitgepraat
Als ik wegga
lacht ze haar tanden bloot
een teken dat ze genoot
maar ze weet niet meer mijn naam
eet zij met de groep
een bordje erwtensoep
net als iedere andere dag
Ze kijkt me aan
haar hand die beeft
de hand die ze geeft
heeft al veel handen gegeven
Ze weet niet meer mijn naam
het heden is gaan vervagen
van de geschiedenis krijg ik verslagen
ze raakt niet uitgepraat
Als ik wegga
lacht ze haar tanden bloot
een teken dat ze genoot
maar ze weet niet meer mijn naam
Reacties op dit gedicht
| x: | Zondag, januari 20, 2002 23:07 |
| Mooi,echt! Maar het is ook hard als je oma nog met volle verstand op sterven ligt (ze is 97 jaar en ze onthoudt, denkt nog aan alles) en je aankijkt met een blik van 'wat staat er me te wachten, help me' en je kan niets doen, maar ze beseft maar al te goed wat er gaande is. Dat doet ook pijn, maar ja, het leven is nu eenmaal vol hindernissen, he... |
|
| x: | Zondag, januari 20, 2002 23:05 |
| Pieps: | Vrijdag, februari 16, 2001 21:40 |
| een heel mooi gedicht... ik zelf werk met dementerende oudere....en zie dan ook keer op keer....het verdriet van de familie...wand opa, oma, vander of moeder kennen hun eigen kinderen niet meer.... groetjes pieps |
|
| Firebolt: | Vrijdag, februari 16, 2001 11:47 |
| Wat een prachtig gedicht..... | |
| Idster: | Vrijdag, februari 16, 2001 10:39 |
| Jeetje...wat een mooi gedicht als ik het lees zie ik echt zon beeld voor me..ik weet zeker dat ze van je houdt... Liefs, Idster |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robert van der Hulst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||