Glas water
Terwijl ik me op een zacht,
wit wolkje hoog boven
in de lucht bevond,
leidde je me over de dansvloer
Opeens voelde ik je hand
heel even op mijn been
Of het een gewilde aanraking was
daar heb ik het raden naar
maar zelfs nu nog,
voel ik je zachte hand
Toen de dans eenmaal
voorbij was en je me
naar mijn plaats begeleidde
nam ik me voor
dat plekje nooit meer te wassen
Of het een slecht voorteken was
of een stom toeval,
dat weet ik niet
maar, mijn voornemen heeft
niet lang stand gehouden
want, nog geen minuutje later
kreeg ik er een glas water over heen
Reacties op dit gedicht
| *Julie*: | Maandag, juni 30, 2003 20:43 |
| Volgens mij was het allemaal wel werkelijkheid, jammer dat je danslessen gedaan zijn, fijn dat je zoiets gevonden hebt! Liefs, Julie -xxx- |
|
| Black Feather: | Maandag, juni 30, 2003 10:43 |
| Aaahh.. balen!! Leuk gedicht.. Liefs, martine |
|
| @Kakien@: | Maandag, juni 30, 2003 08:30 |
| Mooi gedicht...:) Als het nu nog werkelijkheid was..:D -xxx- Katrienemien |
|
| green eyes !: | Maandag, juni 30, 2003 02:02 |
| wat een pech,hihi liefs Marina ;)) |
|
