Hoe kun je ... ?
Ik kijk naar je en hoor je stem zachtjes fluisterend in
mijn oor,
die zegt heel lief tegen me: ik hou van je hoor!
Het heeft voor mij geen waarde,
ik zou alleen maar willen dat je me dit verdriet bespaarde.
Waarom ga je weg zonder me te bellen?
waarom moet je me zo kwellen?
Nu heb je het voor mekaar,
we gaan uit elkaar.
Met iemand als jij kan ik niet leven,
waarom kon je me niet gewoon liefde geven?
Zelfs als ik pijn of verdriet had, liet het je koud.
is dat het nou, als iemand van je houdt?
Lieve dingen zei je haast nooit,
jij bent iemand die uit woede met spullen naar me gooit.
Altijd maar agressief,
haast nooit lief.
In ieder geval niet waar anderen bij waren,
jij wilde ze de aanblik besparen.
Als we alleen waren liet je je wel gaan,
en ik had het tot nu toe nog steeds toegestaan.
Maar dat is nu verleden tijd,
en misschien krijg je ooit spijt.
Of zul je me gewoon vergeten,
dat moet je zelf maar weten.
Maar ik weet wel,
ik ben weg uit deze hel!