latent...
De juiste woorden
kon ik nog niet vinden.
'k Was clown, buitenstaander
of gewoon bizar.
Zoveel 'ik-delen'
die ik angstig wou binden.
En ik bracht enkel mezelf in de war.
Ik draai de klok terug,
andersom.
De gebonden partjes
laat ik vrij.
Ik sla de oude bladzijde om.
Kijk de lach,
die ik dood dacht,
zit in mij.
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Maandag, juli 07, 2003 11:00 |
| Klinkt hoopvol | |
| margot: | Woensdag, juli 02, 2003 15:53 |
| oooooooo zo moooooi...gevoelig... liefs,margot |
|
| victor ruhlmann: | Dinsdag, juli 01, 2003 23:27 |
| Heel mooi en dapper. | |
| charly: | Maandag, juni 30, 2003 15:29 |
| In je eerste deel zit, wat ik het wezen van de mens acht, vervat. Knap neergezet. |
|
| Hans Winter: | Maandag, juni 30, 2003 13:27 |
| wat vind je op de binnenzijde van de bladeren die zich pas laten binden waar je hen doorboort. groet, hans |
|
| MetAnanas: | Maandag, juni 30, 2003 12:23 |
| wat mooi | |
