Wij die weggingen
30 juni 2003
Geen liegende vrienden meer
die zich voordoen als iemand anders
Zij gingen niet weg
toen ik hen verliet
Die bloedende harten om mij heen
al vanaf de start
Allemaal spijt,
al vanaf het begin
Zij gingen niet weg
toen ik hen verliet
maar ik ga.. ik ging
Toen en nu,
ver weg van hen
en de tranen
Weg van nachten huilen
pijnlijk en vol ijs
Zij gingen niet weg
toen ik hen verliet
Ik voel me niet langer klein
Nu kijk ik hoe zij vallen
Zo lang geleden al besloten,
en ik ging
Toen en nu,
ver weg van hen
en de tranen
Ik zoek naar het pure
het onschuldige
Ik wil rust,
wat niet daar te vinden is
Zij zullen de zon nooit zien
en zullen nooit
hun gezichten tonen
Maar ik geef...
Want ik ging
Toen en nu,
ver weg van hen
en de tranen
Ik ben vrij...
Het koninkrijk die ik nu zie
zullen zij nooit zien
Het genot, de rust
geen tranenzee,
alleen het lot van ons...
Wij die weggingen
| Hans Winter: | Maandag, juni 30, 2003 21:37 |
| onder besef van schuld, onder medeweten van leed breng ik je tot rust, kom ik tot mededogen zo groot als je gaandeweg vrij bent. ga met mijn zegen, peetoom hans |
|
| free: | Maandag, juni 30, 2003 16:32 |
| mooi vlinderdje.....;) liefs free |
|
| bevertje: | Maandag, juni 30, 2003 15:11 |
| Ieder mens zal op zijn/haar manier het geluk beleven. Ook de mensen met tranen zullen in het leven komen te staan met een lach. Want geen enkel leven is alleen maar verdriet... Ieder heeft op zijn eigen manier ook mooie momenten. |
|
| theike: | Maandag, juni 30, 2003 15:06 |
| aha, poetische aanleg ! en ook gevoel voor ritme... (doet me goed te zien) |
|
| *Sheren*: | Maandag, juni 30, 2003 14:42 |
| Heel mooi gedicht! Liefs |
|
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||