..........Dat zijn single players. Maar daar heb je ook nog spellen zoals ik Unreal Tournament ken.
Oh de liefde die ik voor dat spel heb !!

In den beginne was er het spel Unreal. Dit spel was erg populair.
Voor de tijd dat het uitkwam was het ook zeer vooruitstrevend. (hoe dat toen was is een geschiedenis, en is nu niet van belang hier te benoemen. Wel kwam in die tijd het Online gamen in zwang, en de makers...) hebben zo rechtlijnig als hen voor ogen kon staan toen de versie ontwikkeld die Unreal Tournament heet.
De basis is inderdaad een toernooi vorm van het Unreal gebeuren.

Unreal was vooral een single-player (jij tegen de computer-spel)
Voor het Tournament had men de single-player opties gereduseerd tot het oefenen tegen wat men Bots noemde. Bots zijn de door het spel zelf gecreeerde figuren waar je tegen moet vechten. Zij waren minder bewegelijk als je zelf was, maar in sommige gevallen zeer vele malen accurater met schieten. De Bot genaamd Lokie had een raak persentage van 100% (later in online gaming ging men die computer gestuurde schiet accuratesse Aimbot noemen, en weer later simpel Bot....Want ook online kwam er een modificatie mogelijkheid die spelers konden gebruiken waardoor zij niet meer konden missen wanneer zij schoten, zodra men grofweg in de richting van iemand draaide en schoot ging deze computer gestuurd vanzelf raak. Die spelers werden gehaat door eerlijke, hun eigen behendigheid gebruikende spelers...ala; Lokie dus.
Een zeer door mij gehaat personage...)
Men kon ook wel de beweeglijkheid van de Bots en hun alertness (snelheid van reageren op impulsen), raak vermogen e.d zelf instellen. Zo kon je ze ook een karakter eigenschap als -avoident-, zijnde vermijdend meegeven, dit betekende dat zij niet zomaar veel gingen rondlopen. Of je gaf hen bijvoorbeeld mee -hardcore- te zijn, of -beserk- welke hun manier van de confrontatie aangaan bepaalden. (stevig erin, of helemaal door het lint.)
Ik denk dat veel spelers voor ze online gingen heel wat van die Bots hebben neergeschoten en ook vele van die Bots hen.

Unreal Tournament, net als Unreal, had als basis een setting in de toekomst, ergens in het heelal. Waar planeten, manen en meteoren voor afwisselende omgevingen zorgden. Maar ook ruimte schepen, en anderszins vreemde complexe ruimten binnen ongekende bouwsels.
Een spel speelde altijd op een 'mapje'. Het mapje was dan bepalend voor de manier van spelen. En elk speltype had zo zijn eigen mapjes. Er waren mapjes om vlagveroveren te spelen, mapjes om een team-aanval op na te spelen, of dat je bepaalde plekken van een omgeving moest proberen te blijven overheersen, door de tegenstander daar weg te houden. En ook mapjes om als het ware vrij tegen elkaar aan te treden, voor de spelvormen -deathmatch- (zoveel mogelijk tegenspelers doden in een bepaalde tijd) en -Last Man Standing- waar het ging om het minst van alle spelers dood te worden geschoten, zo bleef je dan uiteindelijk als laatste over.
Al deze mapjes diende je je geheel eigen te maken.
Hoe beter je de mapjes kon, hoe groter je voordeel daarbij was.
(in mijn hoofd heb ik ze nog allemaal zitten, hunhele layout, en ik kan ze nog steeds tot in elk hoekje bewandelen en rennen.)

Verschillende mapjes haden ook weer verschillende mogelijkheden.
Zo waren er mapjes waaop zich liften bevonden -elavators-, waarmee je op andere etage's vande map kon komen.
En je had -jump path's- daar liep of sprong je op en dan werd je omhoog geschoten, tot een bepaalde hoogte. Deze werden ook vaak gebruikt om een verbinding te bieden naar in hoogte verschillende  plekken op de map.
Of de -Teleporter- Dit was een als energie impuls bol aangegeven, -beam- mogelijkheid, die je zoals bij Startrek van de ene plek zomaar naar een andere plek over beamde, oftewel teleforte, altijd naar andere vastestaande teleport plekken.  Deze werden vaker gebruikt om de verbindingen binnen de map te versnellen, en zo de bewegings mogelijkheden te verbeteren, of omdat je zo op bepaalde plekken niet terug hoefde te rennen omdat het anders dood liep.

Wat er ook was was -low gravity- lage zwaartekracht.
Op het mapje Morpheus (ja morpheus, en nee, niet van de Matrix)
ging je als je sprong (of ergens afliep) zweven. Niet eindeloos, er was nog steeds een bepaalde zwaartekracht aanwezig, die trok je dan langzaam neerwaarts. Morpheus was een mapje bestaande uit drie driehoeks gelegen torens, ergens in de 'zwarte' ruimte.
U zou zich dit eigenlijk moeten voorstellen...:
U bent zelf een figuur in een vrij realistisch getekend  stripverhaal, en u kunt door zelf te bewegen zelf kiezen waar u heen gaat en dat dan ook doen, eindeloos.
Och, alleen dat al was voor mij genoeg. Ik heb honderden verschillende mapjes die mensen overal ter wereld maakten voor dit spel, allemaal gedownload, enkel om te zien hoe die wereld weer was. (Ik doe het nog steeds bij andere spellen.)

(Downloaden? downloaden is op je vrachtwagen genaamd computer af en toe een neiuwe vracht opladen. (dit kan tot hij vol is, dan dien je wat plek weer vrij te maken.)

wordt wel weer vervolgd...