het komt soms iets te dicht bij
het doet me denken aan vroegere tijden
ik ben bang dat ik afstand zal doen
ik wil niet dat iemand hieronder zal lijden
maar toch vind ik dit niet leuk
maar uitten kan ik het niet
zal dat wat wij hebben eindigen in een breuk?
een breuk met onvoorspelbare gevolgen
een gebeurtenis die zich keer op keer vervolgt
maar ik ben een individu, ik zal niemand ooit volgen
ik wil dit heus niet verliezen
alhoewel ik niet weet wat nu het beste is
de vraag is of ik iets heb te kiezen
is het niet zo dat het loopt zoals het loopt?
of heb ik zelf nog inspraak?
het is mijn leven, maar waarom voelt het alsof het wordt gesloopt?
ik voel alsof het bijelkaar houden een deel is van mijn taak
er moet iets veranderen al weet ik niet wat
tijd zal met oplossingen komen
maar ik ben de tijd letterlijk zat
ik zal wel merken waar onze levens in uit zullen stromen
tot spoedig, en anders tot nooit
ik wil niet dat het gebeurt dat jij of iemand mijn leven meer als dit verstrooit..