Dan sta ik daar en mijn leven voor mij klaar maar in mijn ogen is het allemaal zo voorspelbaar
dat mensen die geven hopen op nemen en dan het liefst meer dan ze hebben gegeven
zodat ze daar weer van kunnen geven en steeds meer kunnen en zullen nemen en zo doorgaands verder leven
dat logisch beredeneren toch niet zo moeilijk is
dat de andere kant voor de ene kant toch weer de overkant is
en dat mensen die vragen bijna nooit worden overgeslagen zolang ze de mensen met antwoorden maar behagen
en dat ondanks al het lijdend leed waarvan ik dat dan weet de zon toch wel weer op zal komen zoals hij gister immers ook deed
maar sommige dingen zijn niet logisch of vanzelfsprekend
niet te voorspellen hoe je ze ook berekend
neem nou de liefde neem nou jou en mij
tegenpolen van elkaar maar samen is er geen betere wij
zie hier de onvoorspelbare liefde
die als het je pad kruist al snel in je hart huist